บทความนี้อาจจะมีฉาก อีโรติก บ้างนะฮะ โปรดใช้จินตนาการในการรับชม ถ้าไม่ชอบก็ปิดหน้านี้ซะ ก๊อปได้นะแต่ให้เครดิตด้วย
Title: Mirotic [NC-20]
Paring: Yunho x Jaejoong
Author: ~#DN_LoveR#~
Author Note: ฟิคนี้เป็นฟิคเพลงนะคะ ตอนนี้กำลังคลั่งเพลงนี้มากกก ทั้งความหมายเพลง ทั้งเอ็มวี ติดเรทโดนใจสาววายคนนี้สุด ๆ แถมออกแนว SM นิด ๆ อีก อร๊ากกกกกกกก คลั่งคะ คลั่งๆๆๆๆ ก็เลยออกมาเป็นฟิคแนวจิต ๆ นิดหน่อยเหมือนอาการคนแต่งนี่ล่ะ แต่งไปมือสั่นใจสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย เอาล่ะ ไม่พูดมากแล้ว เชิญอ่านได้เลยค่า~ (ขอบคุณเนื้อเพลงจากปิงบุ๊คด้วยนะคะ จะคลั่งตายแย้ว~~ >///<)
*แนะนำ* อ่านไป เปิดเพลง Mirotic ไปด้วยนะ >w<
*คำเตือน* ถ้าไม่ชอบเรทแรง ๆ อย่าอ่านนะก๊ะ เพราะ...เรททั้งเรื่อง =///=
+:+:+:+:+:+:+ Mirotic +:+:+:+:+:+:+
ภายในห้องพักไม่ใหญ่และไม่เล็กจนเกินไปของร่างบาง ที่ปกติมักจะอยู่คนเดียว ตอนนี้กลับมีร่างของชายหนุ่มร่างสูงอีกคนหนึ่งมาอยู่ด้วย ทำให้บ้านที่เงียบเหงาดูจะมีสีสันขึ้นมาส่วนหนึ่ง ทั้งคู่นั่งคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น ซึ่งเป็นที่ประจำที่พวกเขามักจะนั่งอยู่ด้วยกันเสมอ
ถึงแม้ว่าจะเรียกว่าเป็นการคุยด้วยกัน แต่ดูเหมือนกับว่า จะเป็นร่างสูงฝ่ายเดียวเสียมากกว่า ที่ต้องมานั่งฟังร่างบางพูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง แต่ถึงกระนั้น ร่างสูงกลับรู้สึกมีความสุขเสียมากกว่า ที่ได้เห็นรอยยิ้มน่ารักสดใส และเสียงที่เพราะน่าฟังเป็นที่สุดจากคนที่เขารัก
시작은 달콤하게, 평범하게 나에게 끌려
ตั้งแต่เริ่มต้น คุณแสนหวานและมีเสน่ห์สำหรับผม
“ยุนโฮ...ฉันง่วงแล้วอ่ะ”
เสียงหวานพูดอย่างงัวเงีย หลังมือบางเลื่อนขึ้นมาขยี้ตาเบา ๆ พร้อมกับทำปากเชิดขึ้นเหมือนกับเด็ก ๆ ยุนโฮที่เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มอ่อนโยน ใช้มือตัวเองดันให้หัวกลม ๆ ของแจจุงลงมาซบที่ไหล่กว้างของตัวเอง และลูบเรือนผมนุ่มไปมาคล้ายกับจะกล่อมให้คนข้างกายนอนหลับพักผ่อน
ดวงตากลมโตที่ปรือลงเพราะความง่วง รู้สึกว่าภาพตรงหน้าเริ่มมัวลง แต่ก็ยังฝืนช้อนตามองใบหน้าของชายหนุ่มคนรักอีกครั้ง ที่ตอนนี้กำลังมองมาหาเขาเช่นกัน ด้วยรอยยิ้มแสนอ่อนโยนที่ทำให้เขาหลงรักตลอดมา ริมฝีปากสีชมพูยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนเปลือกตาบางของตัวเองลงมาบดบังภาพภายนอกทั้งหมด
“เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ....ยุนโฮ”
언제나 그랬듯이 먼저 말을 걸어와
เป็นแบบนั้นตลอดไป คุณบอกก่อนจะเดินเข้ามาหา
ดวงตาคมจดจ้องมาที่ใบหน้าหวานนิ่ง ตอนนี้แจจุงหลับไปแล้ว มือหยาบเลื่อนมาลูบที่แก้มเนียนใสเบา ๆ บางทีเขาก็ยังไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเสียด้วยซ้ำ ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่ารักหรืออะไรกันแน่ เพียงแต่เขาอยากที่จะครอบครองร่างนี้เสียเหลือเกิน ไม่อยากจะสูญเสียคน ๆ นี้ไปให้ใครเป็นอันขาด
“อื้ม...เราจะอยู่ด้วยกัน.....ตลอดไป”
+:+:+:+:+:+:+ Mirotic +:+:+:+:+:+:+
“อืม...”
เสียงครางอือในลำคอดังออกมาจากลำคอสวย เปลือกตาบางค่อย ๆ ยกขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อปรับสภาพการมองของตน ภาพที่ตอนแรกดูค่อนข้างมัว เริ่มเปลี่ยนเป็นชัดขึ้นทีล่ะนิด ๆ แต่เมื่อเขาเริ่มจะขยับตัว มันทำให้อาการงัวเงียของเขาหายไปในพริบตา
ใบหน้าหวานหันขวับไปมองที่มือของตัวเอง ตอนนี้มือทั้งสองข้างของเขาโดนจับยกขึ้นสูง และถูกใช้เชือกมัดไว้ โดยปลายเชือกอีกด้านหนึ่งของแต่ละด้านนั้นถูกผูกไว้กับไม้สองข้างที่ยื่นออกมาจากผนัง
และเมื่อหันไปมองรอบ ๆ ภายในห้องนี้มีเพียงแค่เก้าอี้ตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางห้อง และผนังทุกด้านยกเว้นด้านที่เขากำลังถูกมัดขึงไว้อยู่นี้นั้นเป็นกระจกทั้งหมด มันทำให้เขาเห็นว่าสภาพของตัวเองในตอนนี้......ตอนนี้เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าไว้แม้แต่ชิ้นเดียว!
ร่างบางพยายามสะบัดแขนและข้อมือไปมา หวังที่จะให้เชือกนั้นมันหลุด แต่ดูท่าจะไม่มีผลแม้แต่น้อย เพราะเชือกนั้นมัดไว้แน่นเสียเหลือเกิน ร่างบางหอบแฮ่กด้วยความเหนื่อย แต่...เขารู้สึกว่ามันผิดปกติ ทำไมเขาเหนื่อยง่ายขนาดนี้ล่ะ?
“อึก....ร้อน....”
ราวกับร่างกายของตัวเองเริ่มเดือดพล่าน เหงื่อเริ่มผุดออกมาตามผิวส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ความร้อนภายในร่างกายจู่ ๆ ก็ปะทุขึ้นสูงอย่างไม่มีสาเหตุ เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับหายไปเสียหมด มันร้อนจนเขาไม่อาจจะอยู่นิ่งได้
‘แกร๊ก'
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น เรียกความสนใจให้ร่างบางได้เป็นอย่างดี ร่างสูงที่เขาคุ้นเคยกำลังเดินเข้ามาภายในห้อง พร้อมด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีเข้มที่ใช้ปกปิดร่างกาย ใบหน้าคมเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ดูน่ากลัวเสียเหลือเกิน ร่างสูงกำลังเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ
“ว่าไง...ตื่นแล้วเหรอ”
ยุนโฮพูดด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ มือหยาบจัดการจับคางมนของคนตรงหน้าให้เชิดขึ้น เพื่อให้แจจุงยอมสบตากับตน ตอนนี้ดวงตากลมดูหวานเยิ้มยั่วยวน ริมฝีปากนุ่มที่เผยอขึ้นหอบหายใจ ใบหน้าที่ชื้นเหงื่อ มันช่างดูเย้ายวนเสียเหลือเกิน
“ยุนโฮ...ทำกับฉันแบบนี้...ทำไม?”
เสียงหวานเอ่ยคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก ตอนนี้เขาแทบจะไม่มีแรงที่จะยืนเสียด้วยซ้ำ แถมตอนนี้ยังถูกอีกคนซึ่งได้ชื่อว่าเป็นคนรักเห็นท่าทางน่าอายของตัวเองอีก ใจนึงก็อาย...อีกใจนึงก็โกรธ ทำไมยุนโฮถึงทำแบบนี้กับเขาล่ะ?
난, breakin` my rules again 알잖아 지루한걸?
ผม breakin` my rules again คุณรู้นิว่ามันเริ่มน่าเบื่อ?
ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปาก ส่งเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาแผ่วเบา มือหยาบผละจากกับจับคางมน เลื่อนไปลูบแก้มใสของร่างบางแทน และเลื่อนใบหน้าให้เข้าไปใกล้อีกคนหนึ่งมากกว่าเดิม
“นายไม่เบื่อบ้างเหรอ? ที่เราทำอะไร ๆ เหมือนเดิมตลอดน่ะ”
ยุนโฮยิ่งยกยิ้มมากกว่าเดิม เมื่อเห็นสายตาที่ดูตกใจปนโกรธจากคนตรงหน้า มือหยาบหยิบอะไรบางอย่างที่เขาซ่อนไว้ออกมา มันดูเหมือนกับเม็ดพลาสติกกลม ๆ ขนาดปานกลางสีแดง แจจุงที่เห็นของชิ้นนั้นก็ส่งสายตางุนงงไปให้ ผิดกับยุนโฮที่ยกยิ้มดูมีความสุขเสียเหลือเกิน
“เดี๋ยวฉันจะทำให้นายหายร้อนเองนะ”
조금 다쳐도 넌, 괜찮아 Oh~
คุณเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร
“อ๊า!!!!!!”
ร่างบางเกร็งตัวไปทุกส่วน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ความเจ็บปวดจากด้านล่างมันแล่นไปทุกส่วนของร่างกาย นิ้วเรียวของร่างสูงกำลังสอดใส่เข้ามาภายในช่องทางของเขาโดยที่ไม่ได้รับการเตรียมการอะไรทั้งสิ้น และไม่ยอมปล่อยให้แจจุงปรับสภาพร่างกาย นิ้วเรียวนิ้วที่สองก็สอดตามเข้ามาติด ๆ
“อ๊า!! เจ็บ!!! อะ...เอาออกไป!!”
หยาดน้ำตาเริ่มคลอเบ้าตาของแจจุง เขาเพิ่งจะเคยโดนทำแบบนี้เป็นครั้งแรก มันเจ็บมากอย่างที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน ยุนโฮยกยิ้มมุมปาก แลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อย เขาพอใจกับแรงตอดรัดที่กำลังบีบรัดนิ้วของเขาไว้แน่น เสียงร้องของแจจุงมันช่างหวานหูสำหรับเขาเสียเหลือเกิน นิ้วเรียวของเขาที่อยู่ภายในตัวของแจจุงเริ่มขยับช้า ๆ ทำให้ร่างบางกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่ได้
네 머릿속을 파고드는 날카로운 눈빛
สายตาคมกริบที่ตรวจสอบภายในหัวของคุณ
“อา...อึก...เจ็บ”
ใบหน้าหวานเชิดขึ้น และเผลอไปสบตากับร่างสูงพอดี ดวงตาคมนั่นดูเหมือนกับจะมองทะลุทุกส่วนของเขา ดวงตาที่ดูลึกลับ แฝงไปด้วยความรู้สึกอะไรเขาก็ไม่อาจจะเดาได้ นิ้วเรียวยังคงกระแทกเข้ามาภายในร่างกายของเขาไม่หยุด สุดท้ายเขาก็ต้องเผลอปล่อยเสียงที่เขาคิดว่าน่าอายที่สุดออกมาจนได้
“อ๊ะ...อ๊า”
ยิ่งมีเสียงหวานเล็ดลอดออกมามากเท่าไหร่ นิ้วเรียวก็ยิ่งกระแทกนิ้วให้เข้าไปแรงและลึกยิ่งกว่าเดิม เรียกให้เสียงครางหวานยิ่งดังมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อร่างสูงเห็นว่าน่าจะพอแล้ว ก็ดึงนิ้วเรียวของตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว ร่างบางสะดุ้งเพราะจู่ ๆ ก็รู้สึกโล่งแปลก ๆ แต่ก็รู้สึกว่าโชคดีที่ความเจ็บปวดเมื่อกี้นี้มันหายไปแล้ว
แต่ไม่ทันไร จู่ ๆ ก็มีของอย่างอื่นสอดใส่เข้ามาภายในร่างของเขาแทนนิ้วเรียว เม็ดพลาสติกที่ร่างสูงถือไว้เมื่อกี้นี้ถูกสอดใส่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของเขา ช่องทางนุ่มตอดรัดมันไว้ ร่างสูงเดินออกห่างจากร่างบาง และหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ที่เขาตั้งไว้กลางห้อง
แจจุงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ยุนโฮกำลังจะทำอะไรกับเขา เขาเดาไม่ถูกเลยจริง ๆ ยิ่งรู้ว่ายุนโฮกำลังจ้องมองมาที่เขา มันก็ทำให้เขารู้สึกอายเสียเหลือเกิน แถมเขายังเห็นสภาพของตัวเองได้จากกระจกที่อยู่รอบ ๆ ห้องได้อีก จนเขาต้องหลับตาก้มหน้างุด ไม่อยากจะเห็นอะไรที่มันทำให้สมเพชตัวเองไปมากกว่านี้อีกแล้ว
마침내 시작된 변신의 끝은 나
สุดท้ายแล้ว จุดจบของความเปลี่ยนแปลงก็เริ่มต้น
“อ๊ะ!!!”
ไวเบรเตอร์ที่เริ่มทำงาน ยุนโฮที่กำลังถือรีโมทควบคุมอยู่ยกยิ้มเมื่อเห็นปฎิกิริยาของแจจุง เขาเลือกแค่ระดับเบา ๆ อยู่ เพราะจะลองดูว่าแจจุงจะทำยังไงบ้าง ตอนนี้ร่างบางเริ่มหุบขาเข้าหากันเพราะความเสียวจากช่องทางด้านหลัง ลำตัวเริ่มงอลง เสียงครางในลำคอที่เจ้าตัวคิดว่ามันคงจะไม่ดังมาก ยุนโฮกลับได้ยินเสียงมันทั้งหมด
ยุนโฮนั่งไขว่ห้าง จ้องมองภาพของคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ดูพออกพอใจกับผลงานของตัวเองเป็นอย่างมาก อาการทุรนทุรายของร่างบาง เสียงครางหวานที่เจ้าตัวพยายามจะอดกลั้นไว้แต่ก็ห้ามไว้ไม่อยู่สักครั้ง ร่างกายบอบบางที่มีหยาดเหงื่อไปทั่ว แก่นกายที่เริ่มจะชูชันขึ้นเนื่องจากถูกปลุกเร้าอารมณ์จากช่องทางด้านหลัง มันช่างเป็นผลงานที่สวยงามเสียเหลือเกิน
เขาก็แค่ไม่ได้ทำตัวเหมือนอย่างทุกครั้งที่ผ่านมา ร่างสูงแค่ทำตามความรู้สึกลึก ๆ ที่เขาต้องการ เขาต้องการที่จะครอบครองเรือนร่างของคน ๆ นี้ ต้องการให้คน ๆ นี้ตกอยู่ในสภาพที่เขาเป็นคนควบคุม ให้คน ๆ นี้ไม่อาจที่จะต่อต้านเขาได้
이것도 사랑은 아닐까? Oh~
แล้วนี่เป็นความรักใช่มั้ย?
ยุนโฮนั่งผิวปากอย่างสบายใจ มือเรียวยกรีโมทขึ้นมาดู สลับไปมากับการมองแจจุงที่ตอนนี้ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อน่ามองเป็นยิ่งนัก ดวงตาคมจดจ้องเรือนร่างของคนตรงหน้าตาไม่กระพริบ หน้าอกขาวเนียน เอวบอบบาง สะโพกกลมกลึง และขาเรียวสวยนั่น เขาอยากจะครอบครองทั้งหมดนั้นไว้เพียงคนเดียว และเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ เขาก็จัดการเลื่อนระดับการสั่นเป็นระดับสูงสุด และโยนรีโมททิ้งไปทางด้านหลัง
“อ๊า!!!!!”
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นส่งเสียงครางดังก้องไปทั้งห้อง กำมือตัวเองแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ไวเบรเตอร์ที่สั่นอยู่ภายในตัวของเขามันกำลังทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ยอมหยุด ความเสียวซ่านมันมีมากจนเขาแทบจะรับมันไว้ไม่ไหว แก่นกายตั้งชูชัน หยาดน้ำใสเริ่มไหลออกมาที่ส่วนปลาย ริมฝีปากนุ่มเผยอหอบหายใจเอาอากาศเข้าไปให้มากที่สุด แต่สิ่งที่กำลังปั่นป่วนอยู่ภายในตัวมันทำให้เขาหายใจได้ยากลำบากเสียเหลือเกิน
และความพอใจก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ตอนนี้แจจุงทุรนทุรายมากยิ่งกว่าเมื่อกี้หลายเท่า ร่างสูงแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างช้า ๆ ตอนนี้เขาอยากจะทำการครอบครองร่างตรงหน้าให้เสร็จเรียบร้อยเสียจริง แต่...ตอนนี้มันยังสนุกไม่พอ มันต้องทำให้มากกว่านี้
“แจจุง...มองกระจกสิ ลองมองดูสิ ว่าตอนนี้นายน่ะสวยขนาดไหน”
เสียงทุ้มต่ำนั้นราวกับเป็นมนต์สะกด ใบหน้าหวานเงยขึ้นตามคำสั่งนั่น ภาพของตัวเองที่ปรากฏอยู่บนกระจกทำให้เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ใบหน้าหวานที่ชื้นไปด้วยเหงื่อและขึ้นสีระเรื่อ เรือนผมนุ่มที่ลู่ไปตามใบหน้า ดวงตากลมโตที่หยาดเยิ้ม ริมฝีปากนุ่มที่เผยอขึ้น แก่นกายที่ชูชันขึ้น และเห็นได้เลยว่ามีหยาดน้ำใสไหลเยิ้มจากที่ส่วนปลายเพราะแรงอารมณ์
“อึก...อา...มะ....ไม่...”
ตอนนี้แจจุงไม่สนแล้วว่าสภาพของตัวเองจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ไวเบรเตอร์ที่สั่นอย่างรุนแรงอยู่ภายในช่องทางด้านหลังมันทำให้ร่างกายของเขาเดือดพล่าน แก่นกายปวดหนึบ แต่จะปลดปล่อยก็ไม่ได้ มันช่างทรมานเสียเหลือเกิน
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขาเรียวยาวก้าวเดินมายังร่างบอบบางของแจจุง มือหยาบจัดการแยกขาของแจจุงออกจากกัน และใช้เข่าแทรกกั้นไม่ให้แจจุงหุบขาได้ การทำแบบนั้นทำให้แจจุงยิ่งส่งเสียงที่แสนหวานออกมามากกว่าเดิม เนื่องจากความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้น
ยุนโฮจับคางมนบังคับให้แจจุงเงยหน้าขึ้นสบตากับตนอีกครั้งหนึ่ง ดวงตากลมโตที่แฝงไปด้วยอารมณ์ ความต้องการ และความทรมานนั่น สายตายุนโฮชอบเป็นที่สุด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยออกมาอีกครั้งจากใบหน้าคม
“อยากหรอ?...แจจุง”
한 번의 키스와 함께-날이 선듯한-강한 이끌림
จูบกันหนึ่งครั้ง วันที่ให้ชีวิตใหม่ แรงดึงดูดทรงพลัง
ริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากนุ่ม ฟันคมกัดเบา ๆ ที่ริมฝีปากล่างนุ่มนิ่ม ก่อนจะสอดลิ้นร้อนไปหาสำรวจโพรงปากนุ่มตามที่ปรารถนา มือหยาบจับต้นคอของอีกคน ปรับองศาให้เขาสอดลิ้นเข้าไปได้ดีกว่าเดิม เปลือกตาบางปิดลง ลิ้นเล็กเผลอตอบสนองการเข้ามาของอีกคน ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันจนแทบจะกลายเป็นชิ้นเดียวกัน ลิ้นร้อนเลื่อนไปสัมผัสที่เพดานปากด้านบน สร้างความเสียวซ่านให้กับอีกคนอย่างเอาอกเอาใจ
การจูบที่ดูท่าว่าร่างสูงจะไม่มีวันยอม ร่างบางเริ่มจะหายใจไม่ทัน เสียงอือในลำคอสวยดังออกมาเพื่อบอกอาการของตัวเองในตอนนี้ ร่างสูงจึงยอมผละจากโพรงจากนุ่มแสนหวานนั่นออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก
두 번의 키스, 뜨겁게 터져버릴 것 같은 네 심장을
จูบกันสองครั้ง ดูเหมือนว่าจะส่งผ่านไปยังหัวใจของคุณที่ร้อนระอุ
แจจุงสูดเอาอากาศเข้าไปได้เพียงแปปเดียว ริมฝีปากนุ่มของเขาก็ถูกอีกคนครอบครองไว้อีกครั้ง ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตกใจ แต่ก็ต้องหลับตาแน่น เมื่อดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่คาดเดาไม่ได้อยู่ใกล้ขนาดนั้น ลิ้นร้อนเริ่มรุกเข้าไปในโพรงปากนุ่มอีกครั้ง ส่วนมือหยาบก็ไม่อยู่เฉย เริ่มลูบไล้ไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายร่างบางอย่างมันส์มือ
ร่างสูงผละริมฝีปากออก มือที่กำลังลูบไล้ก็หยุดลงด้วย ใบหน้าหวานก้มลงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ที่มุมปากมีน้ำใสไหลออกมาเล็กน้อยเนื่องจากการจูบเมื่อตะกี้นี้ ขาเรียวสั่นจนจะล้มลงไปกับพื้นอยู่แล้ว แต่มือก็โดนเชือกมัดไว้อยู่จึงไม่สามารถล้มลงไปได้ มือหยาบจับให้ใบหน้าหวานเงยขึ้นอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้
“นายต้องการใช่มั้ย?”
네 꿈속에 난 널 지배하는 마법사
ในความฝันของผม ผมสั่งคุณไปตามคำสาปเวทมนตร์
“ฉันมักจะฝันว่า...ฉันทำแบบนี้กับนายเสมอ”
แจจุงขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ มือหยาบเริ่มลูบต้นขาขาวอย่างช้า ๆ และลูบเข้ามาด้านในเรื่อย ๆ ดวงตาคมก็จดจ้องอยู่ที่ดวงตากลมโตไม่ละไปไหน ร่างบางพยายามจะหุบขา แต่เข่าของร่างสูงที่กั้นอยู่ทำให้เขาไม่สามารถทำได้ ความรู้สึกแปลก ๆ มันเริ่มปะทุขึ้นมาจนเขาไม่อาจจะควบคุมมันไว้ได้เลย
“และในฝันนั้น....ถ้าหากว่าฉันทำแบบนี้กับนาย”
มือหยาบข้างหนึ่งเลื่อนมากอบกุมแก่นกายแข็งขืนไว้ อีกข้างหนึ่งก็ส่งนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปทางด้านหลัง ร่างบางกระตุกเกร็งตอดรัดนิ้วเรียวแน่น ทำให้ร่างสูงต้องยกยิ้มพอใจอีกครั้งหนึ่ง
내 주문에 넌 다시 그려지고 있어 I got you~ Under my skin
ให้คุณอยากทำมันอีก I got you~ Under my skin
“นายก็จะต้องการฉัน”
มือหยาบเริ่มขยับรูดแก่นกายขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ใช้นิ้วโป้งบดคลึงที่ส่วนปลายเล็กน้อย นิ้วเรียวที่อยู่ในช่องทางด้านหลังก็กระแทกเข้าออกอย่างเร็ว ทำให้ไวเบรเตอร์เข้าไปได้ลึกขึ้น ทำให้ไปโดนจุดกระสันของร่างบางพอดี ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากนุ่มเปิดออก ปล่อยเสียงครางเพื่อระบายอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองออกไปให้มากที่สุด
“อ๊า!!!!! อ๊า ๆ อึก....อา!!!! ไม่....”
หยาดน้ำสีขาวขุ่นเริ่มไหลออกมาจากส่วนปลาย ช่องทางเริ่มตอดรัดแน่นมากขึ้นทุกที เสียงครางหวานดังก้องไปทั่วห้อง ดวงตากลมโตที่มองเห็นทุกการกระทำและใบหน้าของตัวเองจากกระจกนั้น ก็ยิ่งทำให้อารมณ์นั้นปะทุสูงยิ่งกว่าเดิม แก่นกายปวดหนึบจนเขาไม่อาจจะทนไหวได้อีกต่อไปแล้ว
แต่ยังไม่ทันได้ปลดปล่อย จู่ ๆ มือหนาก็ผละออกจากแก่นกาย และถอนนิ้วออกจากช่องทางด้านหลัง แจจุงหอบหายใจเอาอากาศเข้าไปให้ได้มากที่สุด ตอนนี้แค่ควบคุมการหายใจให้เป็นปกติก็ยากเสียเหลือเกิน แถมยังรู้สึกปวดหนึบที่ด้านหน้าอีก ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว
...มันทรมานเหลือเกิน...
My devils ride, 더는 숨을 곳이 없잖아
My devils ride, ตอนนี้คุณไม่มีที่จะหายใจต่อไปอีกแล้ว ดังนั้น
ร่างสูงจัดการปลดเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองออก ขาเรียวข้างหนึ่งถูกแขนแกร่งยกขึ้น ร่างบางช้อนตาขึ้นสบตากับดวงตาคม เขาเดาไม่ถูก ตอนนี้ยุนโฮจะทำอะไรเข้าอีก แค่นี้เขาก็ทรมานเจียนตายแล้ว แต่ร่างสูงกลับยกยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ ดูแล้วน่ากลัวสำหรับแจจุงยิ่งนัก
“ทรมานใช่มั้ย?”
แจจุงรู้สึกถึงสัมผัสชื้นแฉะ ที่กำลังดุนดันอยู่ที่ปากทางของเขา ดวงตากลมโตเบิกกว้าง อยากจะหนี แต่ทำไม่ได้ ตอนนี้เขาพอจะรู้แล้วว่าร่างสูงกำลังจะทำอะไร และเขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้
“เดี๋ยวฉันจะทำให้นายมีความสุขจนลืมไม่ลงเลยล่ะ”
그렇다면 이젠 즐겨 보는게 어떨까 I got you~ Under my skin
ตอนนี้มีความสุขให้มากเป็นไง I got you~ Under my skin
“ไม่นะ....อ๊า!!!!!!!!!!!”
ร่างสูงกระแทกแก่นกายของตัวเองเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม ใบหน้าหวานเชิดขึ้นส่งเสียงร้องเสียงดังลั่น แก่นกายของยุนโฮกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันของเขาอย่างแรง พร้อม ๆ กับไวเบรเตอร์ที่ยังสั่นอยู่ภายในตัวของเขา ทำให้แจจุงปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“อะไรกัน...ถึงซะแล้วหรอ ขี้โกงจังเลยนะ”
ยุนโฮพูดด้วยเสียงแหบพร่า แจจุงหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ตอนนี้ใจเขาเต้นระรัว รู้สึกร่างกายยังคงร้อนอยู่เหมือนเดิม เผลอ ๆ อาจจะร้อนกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ ขาอีกข้างหนึ่งของเขาถูกยกขึ้น กลายเป็นว่าตอนนี้ขาทั้งสองข้างของเขาถูกร่างสูงยกขึ้น ดวงตากลมโตสบตากับร่างสูงที่ยกยิ้มมาให้อย่างสงสัย
“งั้น...ฉันคงจะต้องขอเอาคืนบ้างล่ะนะ”
ร่างสูงขยับสะโพกกระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างรุนแรง และเร็วโดยไม่ให้แจจุงได้ปรับสภาพอะไรทั้งสิ้น ท่านี้ทำให้แก่นกายเข้ามาได้ลึกจนแจจุงรู้สึกจุก ไวเบรเตอร์ก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ความเสียวซ่านที่มีมากกว่าตอนแรกหลายเท่า ทำให้แก่นกายของแจจุงตั้งชันขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เสียงครางหวานดังอยู่ข้างหูของร่างสูง ยิ่งทำให้ยุนโฮขยับสะโพกเร็วขึ้นยิ่งกว่าเดิม
“อ๊า!!! อ๊ะ ๆ สะ....เสียวเกินไปแล้ว...อา!”
넌 나를 원해 넌 내게 빠져 넌 내게 미쳐
คุณต้องการผม คุณตกหลุมรักผม คุณจะเป็นบ้าเพราะผม
แรงตอดรัดจากช่องทางนุ่มนั้นทำให้ยุนโฮต้องซื้ดปากอย่างพอใจ ความเสียวซ่านที่เขาได้รับนั้นมันรู้สึกดีเสียเหลือเกิน ใบหน้าคมซุกลงที่ซอกคอขาวหอมกรุ่น ฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของไว้สองสามรอย กระแทกแก่นกายของตัวเองให้แรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้นสูงของตัวเอง
“ซื้ด...อา...เยี่ยมมาก รัดฉันอีกสิ...แจจุง”
“อ๊า! อา...อื้ม...ไม่...อ๊ะ ๆ”
ยุนโฮที่ไม่ยอมถอนไวเบรเตอร์ออกจากช่องทางด้านหลัง มันทำให้ความเสียวซ่านมันมีมากเกินกว่าที่ร่างบางจะรับไหว ตอนนี้เขารู้สึกได้เลยว่ากำลังจะปลดปล่อยอีกเป็นครั้งที่สอง หยาดน้ำขุ่นเริ่มไหลปริ่มออกมาจากปลายยอดอีกครั้ง
헤어 날수 없어 I got you- Under my skin
ไม่สามารถออกไปได้ I got you~ Under my skin
“ไม่ไหวแล้ว...อึก....อ๊า!!!”
แจจุงปลดปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง มันเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าอกและหน้าท้องของเขา ยุนโฮยังคงสอดแทรกแก่นกายเข้ามาไม่ยอมหยุด ยิ่งเห็นว่าแจจุงถึงจุดอีกเป็นครั้งที่สอง เขาก็แลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย และกระแทกแก่นกายให้แรงยิ่งกว่าเดิม
“อา....อะไรกัน ถึงอีกแล้วหรอ ฉันยังไม่ถึงเลยนะ อย่าเพิ่งรีบสิ”
เสียงทุ้มต่ำพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แก่นกายใหญ่สอดลึกเข้าไปในช่องทางนั่น ยิ่งเขาสอดเข้าไปลึก ราวกับช่องทางเปิดทางต้อนรับให้เขาเข้าไปสำรวจ ข้างในนั้นทั้งนุ่มและอุ่น และยังบีบรัดมอบความเสียวซ่านให้เขาอีกต่างหาก
“อ๊ะ..ไม่...พอที....ยุนโฮ....หยุดสักที”
ยิ่งพูดห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ร่างสูงยิ่งสอดใส่ให้ลึกและแรงยิ่งกว่าเดิม ความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้นมันทำให้แจจุงต้องร้องเสียงครางหวานออกมาเสียงดังลั่น ตอดรัดแก่นกายใหญ่ที่สอดใส่เข้ามาในร่างกายแน่น ทุกครั้งที่แก่นกายของร่างสูงนั้นกระแทกเข้ามา เขาก็ไม่อาจจะเถียงได้เลย ว่าเขาก็รู้สึกดีจนไม่อาจจะบรรยายได้เสียด้วยซ้ำ
“หึ ๆ...แน่ใจหรอว่าจะให้ฉันหยุด”
ทันทีที่เขาสบตากับแจจุง เขาก็เดาได้แล้ว ว่าแจจุงกำลังต้องการเป็นอย่างมาก แจจุงทำท่าเหมือนจะเถียง แต่ยุนโฮก็หยุดด้วยการกระแทกแก่นกายเข้าไปให้โดนจุดกระสันของแจจุงอย่างแรง ร่างบางกระตุกเกร็ง ช่องทางด้านหลังตอดรัดแน่นมากกว่าเดิม เสียงครางหวานถูกปล่อยออกมาเสียงดังลั่น
“อ๊า!! อื้ม ๆ....อา....อะ...อึก”
“นั่นไง...ชอบใช่มั้ยล่ะ”
ตอนนี้ยุนโฮก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะปลดปล่อยแล้วเช่นกัน สะโพกแกร่งซอยถี่ กระแทกแก่นกายเข้าไปให้ลึกและแรงที่สุด ร่างบางที่ปรับจังหวะไม่ทันก็ครางเสียงสั่น แก่นกายแข็งขืน หยาดน้ำขุ่นเริ่มไหลปริ่มออกมาจากส่วนปลาย เสียงครางของทั้งสองคนดังก้องไปทั่วห้อง ก่อนที่จะตามด้วยการปลดปล่อยอารมณ์ของทั้งสองออกมาพร้อม ๆ กัน
“อะ...อ๊า!!!!”
“อึก....อา”
น้ำรักสีขาวขุ่นของร่างสูงไหลย้อยออกมาจากช่องทางด้านหลังมาเลอะที่ต้นขาของตัวเอง ยุนโฮถอนแก่นกายออก และวางขาของร่างบางลง ร่างสูงยังคงยืนหอบหายใจอยู่ แต่ร่างบางนั้นไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนแล้วด้วยซ้ำ มีแต่เชือกที่ยังคงขึงไว้ให้เขายังพอจะทรงตัวให้ยืนอยู่ได้
ร่างสูงเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม และแน่นอน ว่าเขายังไม่ได้เอาไวเบรเตอร์ที่อยู่ภายในตัวของอีกคนออกมา และยังไม่ได้ปิดรีโมทด้วย อาการทุรนทุรายของอีกคนยังคงมีให้เห็นได้เรื่อย ๆ นั่นทำให้เขายกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ
แจจุงบิดกายไปมาด้วยความทรมาน ความเสียวซ่านที่ไวเบรเตอร์ทำงานนั้นมันเริ่มปลุกอารมณ์ของเขาขึ้นมาอีกแล้ว แต่สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้มันรับไม่ไหวแล้ว ความคิดต่าง ๆ ตีกันมั่วไปหมด ไม่รู้จะเลือกความคิดทางไหนดี
ใบหน้าหวานเงยขึ้นไปมองร่างสูงที่กำลังนั่งจ้องมองร่างบางด้วยสายตาที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ ทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนกับต่างฝ่ายต่างส่งความรู้สึกไปให้ถึงกัน จนสุดท้าย...แจจุงก็ต้องพูดประโยคที่ทำให้ยุนโฮต้องยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นอีกครั้ง...
넌 나의 노예 I got you~ Under my skin
คุณคือทาสของผม I got you~ Under my skin
“ยุนโฮ....ได้โปรด...ช่วยทำให้ฉันหายทรมานอีกครั้งทีเถอะ....”
“ฉันช่วยได้เสมอ...แจจุง”
THE END (จิตโคตรรรรรร อร๊างงงงงงง >////<)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น